Çakılı kalmamak sırf alışkanlıklardan ötürü, demir attiğin koylara...
Çıkmak oralardan, geçmek dalgakıranların beri tarafına,
Bilmedigin memleketlere varmak,
Tatmadigin yemekler yemek,
Sözlerini anlamadiğin şarkılarla içlenmek,
Risk almak, dağılmak, parçalanmak
Ve Hasret çekmek buram buram,
Gurbetin tadina varmak ve kendini yabancının gözünden görmek,
Şaşırmak yeniden, şaşırmak bir çocuk gibi dünyanın hallerine,
Çeşitliliğine, güzelliğine, acımasızlıklarına
Şaşırmak ölene Kadar...
Şaşırma kabiliyetini hiç yitirmemek...
Budur son tahlilde, "Ademoğullarına", "Havvakızlarına"
Kendilerini keşfettiren Serüven!
Ps: Elif Şafak her ne kadar cok hazzetmedigim bir insan olsa da, bazen bir yazıyor, yazdıkları seni bulup, sana, ruhuna "dokunuyor"...
